نام: ویلیام سی راجرز سوم
(William C. Rogers?)
لقب: ویل
محل تولد: فورت‌‌ورث (Fortworth)،ایالت تگزاس
محل خدمت: نیروی دریایی آمریکا
سال‌‌های خدمت: 1992-1965
درجه: ناخدا
فرماندهی‌‌ها: ناو یو.اس.‌‌اس کاشینگ(DD-985)
ناو یو.اس‌‌.اس وینسنس (G-49)
گروه‌‌های آموزش‌‌های رزمی تاکتیکی نیروی دریایی
نبردها: عملیات ارنست ویل
مدال‌‌ها: نشان لیاقت
مدال شایسته خدمت
مدال تمجید خدمت مشترک
نشان روبان خدمت رزمی
مدال اعزامی نیروی دریایی
مدال اعزامی نیروهای مسلح

ناخدا ویلیام سی.راجرز سوم که معمولاً به عنوان ویل سی.راجرز سوم شناخته می‌‌شود در دسامبر سال 1938 در فورت‌‌ورث،تگزاس به دنیا آمد.او افسر نیروی دریایی آمریکا بود و بیش‌‌تر به‌‌خاطر فرماندهی ناو یو.اس‌‌.اس‌‌ ‌‌وینسنس(G-49)،یک ناوشکن در کلاس Ticonderoga مجهز به سیستم‌‌های رزمی Aegis شناخته شده است.درزمان فرماندهی او،این ناو مسئول  سرنگون کردن پرواز شماره 655 هواپیمای ایران برفراز خلیج‌‌فارس بود که منجر به کشته شدن 290 غیرنظامی شد و یک ماجرای بین‌‌المللی برای آمریکا به وجود آورد.

وینسنز در یک کلمه،پادگانی متحرک بود که به یمن داشتن تجهیزات پیشرفته می‌توانست هم زمان در هوا،‌دریا و زیردریا جنگ کند.این ناو در زمان خود گرانترین - یک میلیارد دلار قیمت داشت - و پیشرفته‌ترین ناو جنگی موجود در جهان بود.اما این کشتی که رادارش می‌توانست شعاعی بیشتر از هواپیمای آواکس را پوشش دهد در صبح روز یک شنبه 12 تیر1367(سوم ژوئیه 1988) با استقرار در زیر دالان پروازهای تجاری،‌هواپیمای غول‌پیکر ایرباس ایران را که از بندرعباس به مقصد دبی در حال پرواز بود هدف موشک‌های خود قرار داد و سرنگون کرد.این جنایت در حالی صورت گرفت که خلبان پرواز 655 به نام کاپیتان رضاییان تا آن زمان 25 بار این مسیر را پیموده بود و به دلیل مزاحمت‌های آشکار ناوگان آمریکا،مرتب برای آنها پیام می‌فرستاد.
مقامات آمریکایی ناشیانه درصدد پاک کردن صورت مسأله برآمدد،درحالی که اجساد 290 تن از سرنشینان این هواپیما بر روی آب‌های خلج فارس شناور بود مقامات نظامی آمریکا با تکذیب خبر رادیو تهران مبنی براصابت یک فروند ایرباس اعلام کردند که یک هواپیمای اف 14 را سرنگون کرده‌اند.

هر چند که شرح این ماجرا در این مجال نمی‌گنجد اما باید گفت این جنایت دست اول که ویلیام راجرز فرمانده رزمناو وینسنز مرتکب آن شده بود نه تنها با محکومیت رو به رو نشد بلکه بعدها به وی مدال لیاقت دادند و ریگان رئیس جمهور وقت آمریکا این اقدام راجرز را دفاع از خود برشمرد! جان 290 انسان بی‌گناه در حالی توسط نیروی دریایی آمریکا گرفته شد که این اقدام حمله اتمی این کشور به ژاپن را در اوت 1945 در ذهن تداعی می‌کند،اما در مقیاس کوچک‌تر، دروغ‌گویی ریگان و آدمیرال کرو رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا به زودی برای مردم جهان روشن شد ولی به چه قیمتی؟

شیخ اجل،سعدی شیرازی در قولی میگوید:«این شعر من و مرگ فقرا و ننگ اغنیا،هر سه متاعی است که خریدار ندارد» مظلومیت ایران هیچ خریداری نداشت و بر ننگ آمریکایی‌ها هم با تبلیغات گسترده آن‌ها سرپوش گذاشته شد،فقرا هم که مرده بودند؛ حال چه می‌شد کرد؟

به طور یقین باید دانست که ویلیام راجرز فرمانده وینسنز با دستور مستقیم مقامات ارشد دولت آمریکا و برای فشار به ایران دست به این اقدام زده است،‌اقداماتی که از ده ماه قبل شروع شده و امروز به اوج خود رسیده بود.این بار نیز ایران توسط وزیر امورخارجه وقت خود باز به دبیر کل سازمان ملل نامه نوشت و خاطرات تلخ گذشته را یادآوری کرد،در این نامه ولایتی یادآوری کرده بود که در ایران بارها نسبت به حضور ناوهای جنگی ایالات متحده آمریکا و مزاحمت‌هایی که برای اعمال حاکمیت ایران ایجاد می‌کنند،هشدار داده و چون به این هشدارها توجه نشده است،منجر به حمله موشکی ناو آمریکایی به هواپیمای مسافربری ایران و کشته شدن کلیه مسافران و سرنشینان بی‌گناه آن شده است،‌ولایتی خود به عمدی بودن این حمله اعتراف می‌کند و از دبیرکل میخواهد که مرتکبان این وحشیگری‌ها را آشکارا محکوم کند و هیأتی از کارشناسان را نیز برای تحقیق درباره این حادثه فورا اعزام نماید،در این جا باز هم سؤال قبلی در ذهن متبادر می‌گردد که وزیر امور خارجه وقت ایران به کدام مرجع قانونی شکایت کرده بود و این که چند بار به سراغ شورای امنیت - هر چند ناکارآمد و مزدور و مزوّر - شکایت برده بود که حال آمریکا با آن همه غرور و تکبر بخواهد به آن‌ها توجه کند،آیا صرف نامه نوشتن به دبیرکل سازمان ملل و درخواست از وی برای محکم کردن اقدامات قبلی و فعلی آمریکا می‌توانست برای ایران مفید باشد،‌اگر اقدامات قبلی دبیرکل اثربخش می‌بود،‌آمریکا به طور قطع به یقین این خبط بزرگ و از قبل برنامه‌ریزی شده را نمی‌کرد و با توجه به تأثیـر آن در افکار عمومی - مانند سرنگونی هواپیمای مسافربـری کُـره جنوبی توسط جنگنده‌های شوروی در سال 1983 که رسوایی بزرگی برای رژیم کمونیست حاکم بر مسکو پیش آورد - هرگز آن را مرتکب نمی‌شد.

جالب آن که ایران پس از 8 سال قهر از شورای امنیت و نامه به دبیرکل دادن پس از این حادثه سراغ شورای امنیت می‌رود،آن هم دو روز بعد از نامه ولایتی به دبیرکل.ایران طی نامه‌ای که این بار به رئیس شورای امنیت نوشت از او خواست که جلسه شورا را برای رسیدگی به جنایت آمریکا فورا تشکیل دهد.این درخواست ایران به سرعت توجه عمومی را به خود جلب کرد.هر چند ایران در طول جنگ 8 ساله عراق علیه خود بارها می‌توانست با استناد به اقدامات و بیانیه‌های دولت عراق که همگی برخلاف کنوانسیون‌های بین‌المللی مورد قبول همه کشورها بود به شورای امنیت شکایت ببرد،اما این کار را نکرد تا همان گونه که پیشتر گفته شد،ارتش عراق با فراغ بال از تحرک سیاسی ایران پرونده جنایات خود را قطورتر کند و راز شکیبایی مقامات ایران،‌به خصوص وزارت امور خارجه را به دلیل عدم پاسخگویی مناسب و به موقع پیچیده‌تر نماید.

پرواز شماره655 ایران ایر
در سوم جولای سال 1988،ناو وینسنس،پرواز شماره 655 ایران ایر را با دو موشکSM-2MR سرنگون کرد.پرواز 655 ایران ایر که 290 مسافر را حمل میکرد،به‌‌ مدت هفت دقیقه درحال پرواز بود که این دو موشک با فاصله تقریباً 8 مایل(13کیلومتر) از ناو وینسنس به این هواپیما اصابت کرد.این هواپیما درخلیج فارس در 5/6 مایلی (5/10 کیلومتری) جزیره هنگام سقوط کرد.در زمان وقوع این حادثه،ناو وینسنس داخل آب‌‌های ایران بود.دیوید کارلسون،افسر سرفرماندهی ناو یو.اس.اس سایدز(Uss Sides)،دومین کشتی‌‌ای که درزمان وقوع این حادثه تحت کنترل تاکتیکی راجرز بود،شخصاً از وی انتقاد کرد و او را بسیار پرخاش‌‌گر نامید.کارلسون ادعا کرد که سرنگون‌‌ کردن پرواز شماره‌‌ 655 ایران ایر ناشی از به اوج رسیدن روح وحشتناک ستیزه‌‌جویی ناخدا راجرز بود که اولین بار چهار هفته قبل از این ماجرا دیده شد.کارلسون به وقایع روز دوم ژوئن 1988 اشاره کرد که مدعی شد راجرز،ناو وینسنس را که در تعقیب یک کشتی فله‌‌بر بود،به یک ناو محافظ ایرانی بسیار نزدیک کرد.این‌‌که او با پرواز دادن هلیکوپترش آن را به فاصله‌‌ بسیار نزدیکی از قایق‌‌های کوچک ایرانی برد و همچنین به جای هدایت کشتی دیگر برای شلیک به‌‌سوی کشتی‌‌های ایرانی،به‌‌سوی چند قایق کوچک نظامی ایرانی شلیک کرد.کارلسون با اشاره به هزینه‌‌ بالای این رزمناو در ارتباط با ناوهای محافظ وابسته به گروه رزمی،با تصمیم راجرز مخالفت کرد.«چرا می‌‌خواهی یک رزمناوAegis  به‌‌ سوی قایق‌‌ها شلیک کند؟ این کار عاقلانه‌‌ای نیست.«

ناو وینسنس که همچنان راجرز فرمانده‌‌ آن بود،مدت باقیمانده از مأموریت خود را به اتمام رساند و در 25 اکتبر 1988به پایگاه دریایی سن‌‌دیه‌‌گو بازگشت.راجرز تا 27 می سال 1989 فرمانده‌‌ ناو وینسنس بود.در سال 1990،جورج بوش پدر به راجرز به ‌‌خاطر عملکرد خارق ‌‌العاده او به‌‌عنوان افسر فرمانده،نشان لژیون لیاقت اعطا کرد.این مدال به‌‌خاطر دوران تصدی او به عنوان فرمانده‌‌ ناو وینسنس از آوریل 1987 تا می 1989داده شد و هیچ اشاره‌‌ای به سرنگون کردن پرواز شماره‌‌ 655 ایران ایر نکرد.

"روحشان شاد٬راهشان پر رهرو باد"